De afgelopen decembermaand stond in het teken van definitieve besluitvorming over de toekomst van theater De Speeldoos en de Bibliotheek.
Twee scenario's lagen er voor
1) Pand aan de Rembrandtlaan flink opknappen en iets uitbreiden: plm € 9mln
2) Nieuw cultuurhuis op de Brink (Arcadepand): plm 19mln

Hierbij onze laatste bijdrage in een poging om met elkaar enig lef te tonen en een keuze te maken voor een ontwikkeling in ons centrum.

Een wijs man zei eens: ‘als je blijft doen wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg’
Met andere woorden: als je voor een grote beslissing staat, dan is onze primaire reactie om te kiezen voor wat zeker en veilig voelt.
Een Cultuurhuis aan de Rembrandtlaan voelt zeker en veilig. Het oogt betaalbaar en is redelijk eenvoudig uit te voeren. Voor circa 8 miljoen staat er een vernieuwd pand waar we mee vooruit kunnen.
Oftewel: we behouden wat we hebben.

Of toch niet?

De theaterfoyer is straks ook een bibliotheek: een prachtige ruimte met fantastische boeken, badend in het witte licht. Blijft het knusse theatergevoel dan écht behouden?
En wat kom je voor die tijd nog tegen? Welke renovatie is níet vertraagd of duurder geworden door onverwachte verrassingen tijdens de bouw?
Kortom, een renovatie is echt niet altijd in alle opzichten beter en goedkoper.

Goed, ieder heeft zijn of haar eigen rekensommen gemaakt - de uitkomst lijkt vast te liggen.

Maar laat me daar nog één ding aan toevoegen:
Ja, de Arcade is duur en er is nog veel onzeker over het plan. Voor velen is het een illusie.
Maar hoe was dat 40 jaar geleden?
Toen deze zelfde raad, tijdens de moeilijke jaren ’70, besloot tot de bouw van de Trits én De Speeldoos?
Twee grote, gewaagde en dure bouwprojecten in korte tijd en bij flinke economische tegenwind.

Nederland was ziek, weet u nog? En toch durfde Baarn te dromen en te investeren. Tegen de stroom in.
Hadden onze voorgangers ook vastgehouden aan wat we toen hadden?
Wat hadden we dan gekregen?

Voorzitter, vanavond is het aan ons.
Doen we wat we al deden? Passen we alleen maar op de winkel?
Dan krijgen we wat we al hebben.
Dat voldoet en het voelt veilig.

Maar het is geen sprong naar een nieuw perspectief en een frisse toekomst.
En ook daarvoor zijn wij als Raad gekozen.
Dat is de les die de geschiedenis van Speeldoos en Trits ons leert.
Die grote kans hebben we nu weer.
Hoe onzeker dat soms ook voelt.


Wij steunden een ingediend amendement om een cultuurhuis op De Brink te gaan bouwen.
Helaas haalde dit amdement op één stem na geen meerderheid.

Daarna stemden wij voor het voorstel van het college voor vernieuwbouw van het huidige pand aan de Rembrandtlaan. Om daarmee mede aan te geven blij en verheugd te zijn dat we uberhaubt een theater en bibliotheek in onze gemeente hebben en hen perspectief te geven voor de toekomst.